11 Ocak 2019 Cuma

amcaaa bak




Joan Miro 1900'lü yıllarda yaşamış ispanyol bir ressam. İlk başta çocuksu çizgilere sahip gibi görünen gerçeküstücü eserleri ve renklerin adeta birbiriyle dans ettiği çok enteresan çizgileri var. Yabancı bir blogta ressamın çizgilerinden esinlenmiş çocuklara yönelik çalışma sayfası buldum.Beraberinde zar da gerektiren, oyun şeklinde hazırlanmış bir etkinlikti ve güzeldi.






















yeni yıl




Bizim evimizde plastikte olsa yılbaşı ağacımız yok. Ama çare bitmez. Kara tahtamız var.Tahtaya bir ağaç çizilir ve gayet tabi süslenebilir de..


















kukla



vallahi çok tatlı kuklalarımız oldu.


















varoluşsal boşluk




Kirliydi yüzün, topraktan gelen saflıktan bir nebze yoktu gözlerinde. Aç gibiydin, yoksundun; açlıkla mücadele eden tereddüt bakışlar indi göz kapaklarından aşağıya.Bir ben gördüm,sen telaştan fark edemedin. Mutluluğun tanımını işte o an en iyi sen yapabilirdin. İstemedin.  Yaşamının ederini düşünmeden, hiç kıyas yapmadan öylece kalıp an’da mutluluğunu düşünseydin tek bir an.

Nasıl olurdu mutlu anlar, severekmi, nefretlemi.. Öz’ünden tamamen uzaklaşıp başka başka davranışlara, sözlere alıştığında esir olmuştun.Sanmakta kolay dersin belki. Herkesle diğil, her zaman diğil evet. Bilseydin keşke kendinden uzağa en yakın mesafeler sana. Çok tezat sebepler bunlar, yorucu, engin, sana tezat ve boğucu. Ben burdayım an’da ve kendi yanımda. Kendimden çoktan uzaklaşmakla yakınımdayım kendimin,hem de severek, bilerek ve isteyerek. Bilgi gerektirmez insan olmaya, Çok okumak, çok dinlemek, çok gezmek gerekmez. İçten gelen bir rutin gibidir insan olmak, insanım demek. Garip diğilmi.

Kendini sevmek, yaradanı sevmek onurudur insanın. Geriye bişi kalmıyor insana, sana, bana. Alıştınız siz, çoktan alışmışsınız dünyanın keşmekeşine, debdebesine. Çember dışı, çember içi,hepsi bir..



































3 Ocak 2019 Perşembe

2 Ocak 2019 Çarşamba



İşler güçler, işler güçler, işler güçler
ip baskısı










yine jöle







kuzenle yapılan tablo























birikir birikir
zaman geçer
anı olur..

Aylardan Eylül'dü. Zülal okula yeni başlamıştı. Pek gitmek istemiyor, türlü bahaneler üretiyordu.Bir anne okula yeni başlamış çocuğu için buna benzer bir şey hazırlamıştı. Ben biraz daha farklılaştırıp değiştirdim. Hemen hemen her gün okul çantasına koydum, sevdiği kitap ve çizgi film karakterlerinin resimlerini çizmeye çalıştım elimden geldiğince, henüz okumayı yazmayı öğrenmemişti o dönemde, okuma bilen arkadaşlarına okutuyormuş yazdığım küçük notları; sevgili.

'Niye yaptın bunları' diye soranlar oldu.
Sadece gülümsetmek için..