şimdi biz zülal le böyle sanki sürekli oyunlar, sürekli etkinlikler, hep bir heyecan hep bir heyecan yaşıyor gibi görünüyor olabiliriz, biliyorum.. ama öyle değil, ben çalışan bir anneyim ve kızımla yalnızca akşamları (o gün yorulmuş ve kreşte uyumamışsa erken uyuyor zaten) ve haftasonları birlikte oluyoruz, tabi birtakım karaktersiz ev işleri var hiç hoşlanmadığım.haftasonları onları da halletmek lazım. çünkü benim evime düzenli bir yardımcı kadın gelmiyor, ben yapıyorum, süperkadınım ben.:))
şunu görüyorum ben tüm bunları yaparken Zülal kendi kendine çok fazla oynamıyor, ancak bir yetişkin eşliğinde oyun oynarsa mutlu, işim varken genelde içi çokça biçimsiz bir sürü resimden ibaret olan dikdörtgen şeklindeki bişi varya hani, EKRAN mıydı neydi hani..işte ona takılmış.
ekranların önünde kaymış bakışlı, donuk yüz ifadeli, uykulu bir surat görüyorum sürekli, neşe yok kıvılcım yok, atarlanmak yok, uyuşuk baykuş gibi ööyle oturuyor, harekette olmuyor tabi.
ne tatsız diğilmi.
durumu ele aldım, hızlı resim geçiren renkli şey, yok denecek kadar az. hatta evde sadece ben ve zülal varsa hiç yok. birlikte oyun etkinlik, etkinlik oyun, zülal ben, ben ve zülal ve paradigmalarımız var.:)
ahahahahaha:)))
yalnız bazen annemde dahil olmak üzere bazı insanlar yaptıklarımızın gereksiz olduğunu düşünüp 'aman canım ne gerek var bu kadar şeye bu yaşta' diye düşünebiliyorlar, biriktirdiğim malzemeleri ve artık materyalleri görünce şaşırıyorlar. hatta 'sıkılmıyomusun bunları yaparken' diye direkt soran bir kısımda mevcut.:)))))
'senin başka işin yokmu yavv.' bakışlılar, bazen de hiçbişi söylemeyip sessiz kalanlar da var.Bu iyi.
50*50 cm kumaş bez parçası sordum kayınvalideme veya anneme bin tane soru;
"ne yapcan"
"etkinlikte kullanıcam anne"
"sofra bezi yokmu"
"yok anne, o olmaz"
"ne etkinliğinde kullanıcan"
"hani zülalle yapıyoruz evde bişiler, lazım işte"
sessizlik..
ne anlatayım bilmem ki..
kızım bu işleri beklemeden büyüyor ve o büyürken ben iş yapmak istemiyorum ki
kim isterki,
lüzumsuz birileri belki.
olmuyormu tabiki bizimde oluyor keyifsiz zamanlarımız, evimizde sürekli şen kahkahalar yükselmiyor, kızımla zaman zaman tartışmalarımız, anlaşmazlıklarımız bile oluyor, tolere ediyoruz zaten hayat böyle, hep iyi hep iyi diğil, aralarda kötü duygu durumları da mevcut.
çok şükür.
zülalin tuz tepsisiyle imtihanı,
zülal kutuplarda,en çok kuzey ışıklarını sevdi,
tuz hamurundan yaptıklarımız,
tane hesabı ve sayı sayma,
zülale yaptığım el emeği kitaplar,babasının yardımıyla,
hazırladığım küçük çamaşırları ipe astı,
tırtıl sevgisi,
kızımın maharetli babası ışıklı masa yaptı,çok eğlenceli ailece vakit geçirilebilir üzerinde yakında onun fotoğraflarınıda paylaşacağım.sevgiyle kalın.
yün bereli penguen